Το βιβλίο του Γρηγόρη Αζαριάδη Παλιοί Λογαριασμοί αποτελεί ένα κλασικό αστυνομικό μυθιστόρημα που όμως διαφοροποιείται από τα μεγάλα παγκόσμια και εγχώρια ονόματα του είδους. Ο συγγραφέας στις σελίδες του περιγράφει πολλά από τα τεκταινόμενα της ελληνικής πραγματικότητας των τελευταίων 30 χρόνων, και παραπάνω, μέσα από τις σκέψεις που εκφράζονται από τους ήρωες που έχει πλάσει. Αλλά και μιας ιστορίας που καταλήγει σε μια κάθαρση που ξεφεύγει από τα τετριμμένα και μας εκπλήσσει με απρόσμενο τρόπο.Ένας δολοφόνος που δρα ως τιμωρός σπέρνει τον θάνατο σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων που θεωρούνται ευυπόληπτοι πολίτες και σημαντικοί επιχειρηματίες. Η αιτία που αφήνει πίσω του πτώματα με ένα κόκκινο σημάδι στο ύψος της καρδιάς είναι οτι είχαν ξεπουλήσει τα ιδανικά της νιότης τους στο βωμό του χρήματος, της δόξας και της εξουσίας. Και ο τρόμος αρχίζει να υποβόσκει στο μυαλό όλων.... καθώς μοιάζει με ξεκαθάρισμα παλιών λογαριασμών. Είναι όμως έτσι ή όχι; Ο υπαστυνόμος Μίραλης και η ομάδα του "ακολουθούν" τα αόρατα ίχνη που αφήνει πίσω του ο δράστης χωρίς αποτέλεσμα και όλες τους οι προσπάθειες πέφτουν στο κενό. Ένα μεγάλο μυστήριο καλύπτει τα στοιχεία του και η ανεύρεση του μοιάζει άπιαστο όνειρο. Σε βοήθεια των ερευνών φωτίζοντας σκοτεινές πτυχές αυτής της μικρής ομάδας "αντιεξουσιαστών" έρχεται να προστεθεί ο εξίσου μυστηριώδης "Μαύρος Βαρόνος" παλιός γνώριμος του ανώτερου σε βαθμό αστυνόμου Βεργίνη. Ο μόνος που γνωρίζει την ύπαρξη του είναι ο υπαστυνόμος και η παρουσία του τον κάνει να παλεύει με τους δικούς του δαίμονες που τον φτάνουν στα όρια του. Ποιος είναι όμως πραγματικά ο Βαρόνος; Τι κρύβεται πίσω από την αινιγματική του προσωπικότητα και πως φαίνεται να γνωρίζει ποιο δρόμο πρέπει να ακολουθήσει ο Μίραλης για να δώσει σάρκα και οστά στο δολοφόνο φάντασμα; Θα καταφέρει να φτάσει στη λύση των ερωτημάτων που τον βασανίζουν χωρίς να χάσει τελείως τα λογικά του;Ένα μυθιστόρημα που κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον του αναγνώστη και πυροδοτεί τη σκέψη του με τους διαλόγους που αναπτύσσονται μέσα στις σελίδες του.Η πλοκή είναι καθαρά αστυνομική, όπως σε πολλά άλλα μυθιστορήματα του είδους, και όσο ο αναγνώστης πλησιάζει προς το τέλος αναδύεται και η θριλερική του μορφή ανεβάζοντας την αγωνία στα ύψη. Η γραφή του γλαφυρή, σύγχρονη, καυστική και κατακεραυνωτική σε ορισμένα σημεία καθιστά το βιβλίο ένα ωραίο ανάγνωσμα με αινιγματικό χαρακτηρά που δεν σε αφήνει σε ησυχία μέχρι την τελευταία του σελίδα.

Ένα βαθιά πολιτικοκοινωνικό μυθιστόρημα με έντονο το στοιχείο της αστυνομικής πλοκής, είναι ''Οι παλιοί λογαριασμοί '' του Γρηγόρη Αζαριάδη.Δεν έχω διαβάσει άλλο βιβλίο του συγγραφέα και ομολογώ πως με κέρδισε σαν αναγνώστρια! Έζησα έντονα την κάθε αποστροφή του λόγου του – πάνω στα κοινωνικά θέματα – όπως έντονα ένιωσα και τη νουάρ ατμόσφαιρα που ''επιβάλλεται '' να έχει ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα. Πιστεύω πως αυτοί οι δύο λόγοι είναι αρκετοί για να με κάνουν να προχωρήσω και στα επόμενα βιβλία του.Λίγα λόγια για την ιστορία ...Μια μικρή ομάδα φοιτητών που ονειρεύεται την ανατροπή της κοινωνίας και την εγκαθίδρυση μιας άλλης δίκαιης βασιζόμενης στην αντί- εξουσιαστική ιδεολογία, δραστηριοποιείται αμέσως μετά τη δικτατορία, στο Αμερικάνικο κολέγιο. Αυτό που πετυχαίνει είναι μια οκτάμηνη αποχή από τα μαθήματα, πράγμα ανήκουστο για εκείνη την εποχή. Η συσπείρωση των μελών της ομάδας και η επιτυχία τους οφείλεται σε ένα πρόσωπο που έρχεται από το πουθενά, έναν Κάιζερ Σόζε ( Ήρωας στην κινημ. ταινία Συνήθεις Ύποπτοι ). Τα χρόνια περνούν, ο Κάιζερ Σόζε χάνεται, και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας μεταλλάσσονται. Ξεπουλούν ιδεολογίες και οράματα και υπηρετούν αυτό που πολεμούσαν, τη διαφθορά και τη διαπλοκή. Ώσπου, τέσσερις φόνοι ταράζουν τα νερά της βρόμικης και βαλτώδους επιφάνειας της ζωής τους. Όλοι οι φόνοι έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Όλοι οι φόνοι φωτογραφίζουν μια συμβολική κάθαρση.Ο υπαστυνόμος Μίραλης και η ομάδα του καλούνται να βρουν τον δολοφόνο και έρχονται αντιμέτωποι με την εικόνα μιας τάξης που προκλητικά λειτουργεί πέρα από κάθε νόμο. Η απονομή όμως, της δικαιοσύνης που πάντα σαν στοιχείο υπάρχει στα αστυνομικά μυθιστορήματα, αυτή τη φορά έρχεται από άλλη κατεύθυνση. Ο σχολιασμός μου. Ο αναγνώστης παρακολουθεί βήμα-βήμα τις έρευνες για τον εντοπισμό του δολοφόνου. Η έντονη δράση και το σασπένς, όπως και οι ανατροπές, τον κρατούν δέσμιο μέχρι το τέλος. Ίσως κάποια στιγμή να αντιληφθεί την ταυτότητα του δράστη, μα για μένα τουλάχιστον δεν ήταν αυτό το ζητούμενο.Τα δύο στοιχεία που το χαρακτηρίζουν – κοινωνικοπολιτικό και αστυνομικό – μοιράζονται ακριβοδίκαια από το συγγραφέα και η ιστορία που στήνεται επάνω τους, είναι δομημένη άψογα. Η γραφή υπηρετεί σωστά έναν λόγο καυστικό και γλαφυρό. Το χιούμορ άφθονο, μαύρο, και οι φράσεις ''οι μπάτσικες κλισέ '', όπως αναφέρει ο συγγραφέας, διανθίζουν το κείμενο δίνοντας ανάσες.Η ομάδα των αστυνομικών και ο υπαστυνόμος που ηγείται αυτής, είναι πρόσωπα ''υπαρκτά '' με ανθρώπινες αδυναμίες και πάθη. Οι επιθυμίες τους και τα μικρά όνειρά τους, περνούν μέσα από τις γραμμές του βιβλίου παράλληλα με τις ατέρμονες έρευνες , τις συσκέψεις, τα ξενύχτια τους στον επαγγελματικό τους χώρο, και την προσήλωση στο σκοπό τους. Η ζωή του υπαστυνόμου Μίραλη φωτίζεται πιο πολύ – λογικό – μέσα από την καθημερινότητά του, τις αδυναμίες του, αλλά και τους προβληματισμούς του. Τον ακολουθούμε στις σκέψεις του, είμαστε δίπλα του και προχωρούμε βήμα-βήμα στη μετάλλαξή του και στην κλιμάκωση της έλξης για την τιμωρία των πουλημένων στο σύστημα της διαφθοράς. Λίγο πριν το τέλος, φθάνουμε σε ένα σημείο όπου το φανταστικό στοιχείο αναμιγνύεται με το πραγματικό, κάτω από μία ατμόσφαιρα που θυμίζει έντονα θρίλερ.

Ο αναγνώστης προβληματίζεται συνειδητά πάνω στη γενιά των αντιδικτατορικών αγώνων και τα μεταλλαγμένα απόβλητα που άφησε πίσω της, στα κόμματα που γυρνούν πάνω από τα πτώματα για να αρπάξουν, και στην περίφημη Γενιά του Πολυτεχνείου που είχε στους κόλπους της πολλούς ''αγωνιστές'' που καταπάτησαν οράματα και ιδεολογίες, προσβλέποντας σε κάποια εξαργύρωση.Το πρώτο βιβλίο του Γρηγόρη Αζαριάδη ανήκει στην κατηγορία της μεσογειακής αστυνομικής μυθιστορίας, μιας κατηγορίας που δίνει κάτι περισσότερο από δράση έντονη, σασπένς και κυνήγημα δολοφόνων. Η αναζήτηση του δολοφόνου γίνεται παράλληλα με μια άλλη αναζήτηση πιο πνευματική θα έλεγα και πιο προσανατολισμένη στα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας.Το τέλος, απρόσμενο και καθηλωτικό, δημιουργεί πολλά ερωτηματικά στον αναγνώστη που καλείται να τα απαντήσει. Δυνατά σημεία :1.Έντονη δράση, σασπένς.2. Καυστική και ενίοτε γλαφυρή γραφή.3. Ανάδειξη και καυτηρίαση των κοινωνικών προβλημάτων.​